In mijn huishouden is oktober meestal gereserveerd voor alles wat griezelig is, en hoewel er een aantal geweldige horrorfilms aankomen om aan dat verlangen te voldoen, is de misdaadkomedie Dakdekker lijkt iets te betekenen. De film staat op 10 oktober op de filmkalender van 2025 en combineert het charisma van Channing Tatum met het bizarre waargebeurde verhaal van de misdaadgolf van Jeffrey Manchester, waarbij McDonald’s-locaties werden beroofd en zich verstopte in een Toys “R” Us-winkel. Dus wat zeggen critici?
De film ging vorige maand in première op het Toronto International Film Festival en bracht veel mensen aan het praten over de ‘kont-naakt’-actiescène van Channing Tatum, maar wat is er nog meer aan deze film, gebaseerd op een waargebeurd verhaal? Sophie Butcher van Empire geeft het 4 van de 5 sterren en noemt het een van de beste films van Channing Tatum. Het is zowel rauw als oprecht, zegt de criticus, terwijl het ons veel van de Toys “R” Us-shenanigans geeft waar het publiek naar hunkert. Slager vervolgt:
Tatum is opmerkelijk als de onwillige overvaller, die zijn leidende energie en grenzeloze charisma kanaliseert terwijl hij maf en kinderlijk blijft. Deze rol voelt, ondanks alle pinda-M&M’s-diefstal en Spider-Man-beddengoed, alsof de ster een nieuw niveau van volwassenheid en terughoudendheid bereikt en moeiteloos de grens tussen komedie en tragedie bewandelt. De mooie maar gedoemde romance tussen Jeffrey en Kirsten Dunsts warme, pas gescheiden moeder Leigh is pure magie.
Fred Topel van UPI is het ermee eens dat de charme van Channing Tatum de film draagt, wat vermakelijk maar vergeetbaar is. Topel zegt:
Roofman is een aimabele misdaadfilmer met een vertederend romantisch subplot. Het is geen Ocean’s Eleven met uitgebreide, geavanceerde plannen, maar er is een waargebeurd verhaal voor nodig en dat maakt het vermakelijk. … Net als de misdaden die erin worden afgebeeld, is het onwaarschijnlijk dat Roofman veel indruk zal achterlaten in de cinema. Gedurende de looptijd biedt het echter een vermakelijke nieuwsgierigheid met een welverdiend hart.
David Rooney van THR complimenteert de hoofdrolspeler en Kirsten Dunst ook met hun vertolkingen die charmeren maar niet te veel pijn doen aan de harten. Rooney zegt ook dat de eer te danken is aan de ondersteunende cast van volledig uitgewerkte personages, waaronder Ben Mendelsohn, LaKeith Stanfield, Juno Temple, Uzo Aduba en Peter Dinklage. De criticus schrijft:
Een waargebeurd misdaadverhaal dat ook een tedere karakterstudie is, de film geeft Channing Tatum zijn meest soulvolle rol sinds Foxcatcher en maakt de niet bepaald intuïtieve combinatie van de acteur met Kirsten Dunst iets moois. Dit is het soort ontwapenende publiekstrekker waarvoor ineenkrimpende clichés als ‘het zal je hart besluipen en stelen’ zijn uitgevonden. Het verfrissende aan Roofman is dat het er nooit te agressief in is. Het is sentimenteel maar oprecht.
Michael Calabro van IGN is er niet zo blij mee Dakdekker als geheel, met het argument dat ondanks de charismatische uitvoeringen het script zich afspeelt als een verheven Hallmark-film, waarbij al zijn beste delen in de trailer worden verwend. Calabro beoordeelt de film met een “Oké” 6 uit 10 en zegt:
De uitstekende prestaties van Roofman worden belemmerd door een middelmatig script dat wordt uitgevoerd met minimale visuele flair of opwinding. Als de trailer je aansprak, zul je waarschijnlijk niet teleurgesteld zijn door het eindproduct, maar helaas heb je ook alle beste momenten van de film al gezien – ze zorgden voor een geweldige trailer.
Marya E. Gates van RogerEbert.com geeft de film 2 van de 4 sterren en geeft toe dat ze tot het einde in de ban was van Channing Tatum. Dakdekker heeft goed getimede komedie, een romance en een beetje dans van Tatum, maar het uiteindelijke besef van de titulaire crimineel dat zijn daden de mensen van wie hij houdt pijn doen, valt in duigen. Gates legt uit:
Deze openbaring klinkt hol en komt aan het einde van een script dat weigert de maatschappelijke druk of systemen te onderzoeken die een man als hij ertoe brachten te geloven dat het ongebreidelde consumentisme essentieel was voor een gelukkig gezin. Het is ook niet bedoeld om de psychologie te begrijpen die speelt bij een veteraan die terugkeert naar de maatschappij, nadat hij de ergste dingen heeft gezien, om vervolgens in dit systeem terecht te komen dat hem doet geloven dat hij zijn gezin niet het soort levensstijl kan geven dat ze ‘verdienen’. Uiteindelijk is Roofman een gelikte maar onnieuwsgierige film die zo in beslag wordt genomen door het laten zien van het wat van Manchesters verhaal dat hij niet de moeite neemt om het waarom te onderzoeken.
Het lijkt erop dat als je op zoek bent naar Channing Tatum als zijn ontwapenende, charismatische zelf, je niet teleurgesteld zult zijn in Dakdekkermaar als je meer een duik wilt nemen in wat voormalig legerreserveofficier Jeffrey Manchester tot deze bizarre maar fascinerende misdaadgolf dreef, kom je misschien tekort.
Dakdekker is vanaf vrijdag 10 oktober in de bioscoop te zien.
