“Verstrikkingen”
28 maart
Zwarte kat, beminnelijke bezoeker, laten we elkaar al het plezier geven dat we kunnen, snel, ja, op elkaar zitten in het zonlicht en elkaar aaien met onze handen en gezichten, warm en teder en plezierig zijn, ja, we moeten van elkaar genieten terwijl we samen in de zon zijn, want al mijn zwarte katten hier sterven en mijn vriend hier sterft door zijn eigen hand die het glas optilt en optilt en het zonlicht duurt hier niet lang met de landwind die zacht en meedogenloos waait door het zout afgrond, geen plaats voor een kat of vriendschap.
Nacht van 28 op 29 maart
Zwarte kat, draai mijn hart niet om je huilen, gehurkt bij mijn deur met een stoffig voorhoofd, de hele nacht huilend en wachtend op iemand die niet goed voor je is. Is een streling een belofte?
Zwarte kat, ik zou degene moeten zijn die plannen maakt en jij volledig leeft. Maar jij maakt plannen zonder toekomst en mijn nu is verwrongen in jouw huilen.
Ja zeker, ik had op de een of andere manier moeten kunnen helpen, ik zou nu op de een of andere manier moeten kunnen helpen, iets dat meer nut heeft dan een schouderklopje en hallo, hoe gaat het.
Is alles een belofte? Zijn ze allemaal kapot?
Tekening door Ursula K. Le Guin. © De Literaire Trust van Ursula K. Le Guin.
29 maart
Zwarte kat, je bent een fraudeur. Je dame woont om de hoek en komt haar beloften na, anders zou je niet de vlezige kat, de forse kat, de pestkat zijn die je bent. Een buurman vertelde het mij. Ik had moeten luisteren naar de kraaien die Fraude riepen! Fraude! vanaf de telefoonpalen op u af. Potten roepen de ketel. Je hebt zijn calico in elkaar geslagen, zei de buurman. Zwart van hart. Bloedig van geest. Een les voor mij.
Is alles een les?
Zwart is de les die ik van mijn vriend leer. Hoe het leven verwrongen raakt totdat er geen manier meer is om het ooit nog los te maken, omdat de toekomst het verleden is geworden en er nu geen mogelijkheid meer is. Helemaal niet.
30 maart
Er is geen manier om nuttig lief te hebben.
31 maart
Zwarte kat, je bent een monster dat de hele nacht rond de muren en op het dak huilt en huilt, laat me binnen, laat me binnen, aai me, aai me om drie uur ’s ochtends. Onze bescheiden genegenheid omzetten in een vals opgeblazen hartstocht, een niet-bestaand drama van desertie en een beetje zwarte ellende. O waarom? Waarom ons beiden ongelukkig maken? Waarom ons straffen? Waarvoor? Om samen in het zonlicht te zitten? Wat hebben we verkeerd gedaan?
4 april
Kleine demon van onschuld, de zon schijnt, laten we elkaar weer strelen en op elkaar gaan zitten, ja, laten we ons haasten, ja, alles aanbieden en op niets rekenen, geen beloften doen en breken en geen schuldgevoel en geen ervaring laten komen tussen de streler en de geaaide, het aanbod en het offer. Wat voor lucht is er buiten het vertrouwen om in te ademen?
_________________________
