Volgens de machten (eh, blijkbaar volgens Dan Wickett van het opkomende Writers Network), is May May een korte verhaalmaand. Om te vieren, voor het derde jaar op rij, zal het literaire hubpersoneel een enkel kort verhaal aanbevelen, gratis* om online te lezen, elke (werk) dag van de maand. Waarom niet met ons lezen? Vandaag raden we aan:
Jessi Jesewska Stevens, “Honeymoon”
Deze sluwe tekort aan een van mijn favoriete collecties vorig jaar – Jessi Jesewska Stevens ‘ Spookpijnen—Het een simpele opstelling. We volgen de helft van een paar op haar Toscaanse huwelijksreis en kijken toe hoe de interne monoloog van de bruid van de chipper van de bruid begint te aarzelen tussen weemoedigheid en ergernis. De stem van Stevens is de haak hier. Onze verteller is erudiet, kieskeurig, charmant en indrukwekkend gearticuleerd over haar eigen (soms tegenstrijdige) verlangens. Net zo lang beginnen haar aanzitten de paradoxen vast te leggen die inherent zijn aan permanent partnerschap, toerisme en ceremoniële overgangsrituelen. De kamer met uitzicht kan prachtig zijn. De huwelijksreis en de man geweldig. (Op papier, tenminste.) Maar soms verlangt u naar alleen de vertrouwd.
Als je groove met Elaine Dundy, Barbara Trapido of Marlow Granados, denk ik dat je deze leuk zult vinden.
Het verhaal begint:
Voor onze huwelijksreis gingen we naar Toscane. Dit kreeg een grote zucht van mij. Ik hou van mijn werk, deze stad, mijn leven. Thuis, in ons appartement, zijn de keukentegels een diepe kastanjebruine, een schaakbord voor meisjes. Ik zat op hen, als een squat Little Knight, een ovenschotel uitpakken, toen mijn man een koffer de kamer in liep. Een van de moeilijkste dingen over getrouwd zijn, vind ik, is dat die gedachten die je kiest om niet hardop te zeggen niet helemaal niet registreren. Niemand leest je geest. Hij brak zachtjes twee vingers in de buurt van mijn gezicht.
Lees het hier.
*Als u een paywall raakt, raden we aan om het te proberen met een andere/privé/incognito -browser (maar luister, je hebt het niet van ons gehoord).
