Swag En Swag II
Justin Bieber
Als deze 44 nummers van in totaal 155 minuten onder toezicht waren geweest van iemand als Quincy Jones of Teddy Riley in plaats van door het toegeeflijke productieteam van Bieber, hadden ze misschien meer kunnen opleveren dan ze klinken: een berg schetsen en demo’s voor een potentieel niet slecht Michael Jackson-album. Niet dat Jackson de ongeveer zes nummers met expliciete teksten zelfs maar het demostadium zou hebben laten bereiken. (Misschien zouden de predikanten van de megakerk waar Bieber aanwezig zou zijn een woord kunnen hebben?) Aan de andere kant zou Jackson waarschijnlijk ook niet het risico hebben genomen van ‘Safe Space’, ‘Glory Voice Memo’, ‘Vergeving’, ‘Everything Hallelujah’, of de informele maar nauwkeurige gesproken hervertelling van Genesis 2 en 3 genaamd ‘Story of God’.
Huiveringwekkende, opwindende hooks en spookachtige harmonieën: The Big Stir Records Halloween Grimoire
Diverse artiesten
Stel je het middenpunt voor tussen “Monster Mash” en “(Don’t Fear) the Reaper” (en misschien die van Count Floyd). Monster Chiller-horrortheater en zeker Disneyland Records’ Huiveringwekkende, opwindende geluiden van het spookhuis) en je hebt een nauwkeurig idee van de geluiden in deze slimme advertentie met Halloween-thema voor de getalenteerde (en, in de gevallen van Graham Parker en de Strawberry Alarm Clock, stamboom) powerpop-selectie van Big Stir Records. Goed. En schoon. En leuk.
Philip Glass: Glasfabriek
Filips Hoch
Zelfs als je het met Harold C. Schonberg eens bent dat minimalisme een ‘soort babymuziek’ is, of met mij dat Philip Glass zijn hand al lang heeft overspeeld, kun je dat nog steeds toegeven Glasfabriek is een onuitsprekelijk beklijvend en soms krachtig stuk. Om te beginnen bedraagt de gemiddelde lengte van elk deel 6½ minuut, precies wat het Glassy-minimalisme betreft. Voor een ander stroomt de hele suite. Het schittert meer als het door een ensemble wordt uitgevoerd, maar de orgeltranscriptie van Philip Hoch heeft zijn charmes die in alle rust worden herinnerd.
Tussen vroomheid en verlangen
Nathan Oglesby
Toegift
Afgelopen herfst bracht MovieScore Media de orkestrale soundtrack uit voor de biopic van Sean McNamara Reagan. Nu heeft Curb Records de 13 nummers uitgebracht Reagan: originele film-soundtrack (rock-pop-countrynummers die geheel of gedeeltelijk in de film te horen zijn) en de 11 nummers Reagan: liedjes geïnspireerd door de film (wat er staat). Dit laatste is ongelijkmatig, maar heeft zijn momenten (‘Do I Say Goodbye’ van Sweet Comfort Band, ‘I Knew it Would Be You’ van Kathie Lee Gifford en Claude Kelly,’ ‘Always’ van de Commodores). Het eerste bestaat echter uit momenten, van getrouwe reproducties (Clint Black met John Denver, The Imaginaries met Frankie Valli) en oogverblindende reproducties (Robert Davi en Creed’s Scott Stapp met Sinatra, MŌRIAH met de Andrews Sisters) tot reproducties die zowel uniek zijn (Bob Dylan zingt ‘Don’t Fence Me In’) als twee (een ‘Stormy Weather’ van KISS’). Gene Simmons die een passende keerzijde vormt van het “When You Wish Upon a Star” dat hij 47 jaar geleden opnam). —AO
