Hoewel de Major League Baseball nooit een tekort aan christelijke balspelers heeft gehad, onderscheidde Clayton Kershaw zich van de rest.
Niet alleen omdat de topwerper, die zijn hele 18-jarige carrière bij de Los Angeles Dodgers heeft doorgebracht, beschikt over Hall of Fame-referenties, hoewel dat zeker een deel van de reden is. In interviews na de wedstrijd deed hij veel meer dan God bedanken voor zijn succes op het veld. Hij gebruikte het platform dat zijn succes creëerde om het evangelie te bevorderen en een standpunt in te nemen voor zijn geloof wanneer de situatie daarom vroeg.
Kershaw maakte op 18 september bekend dat hij na het seizoen met pensioen gaat. De linkshandige verbaasde de fans met het nieuws voordat hij 4 1/3 innings gooide tegen de San Francisco Giants, de meest gehate rivaal van de Dodgers-fans, in wat zijn laatste thuiswedstrijd in het reguliere seizoen zal worden.
Het laatste seizoen van Kershaw is nog niet voorbij: de Dodgers wonnen voor de twaalfde keer in dertien jaar de titel van de National League West-divisie en doen mee aan de play-offs. Kershaw zal een grote rol spelen in de inspanningen van de Dodgers om voor het eerst in de teamgeschiedenis te herhalen als World Series-kampioen.
De geboren Texaan zal niet deelnemen aan een van die pensioenreizen die de beste professionele atleten doorgaans ontvangen als ze op het punt staan hun sport te beëindigen. Degenen waar de atleten nog een laatste ronde langs de locaties van hun competities maken, de tegenstanders hen laten overladen met weelderige geschenken en zich koesteren in de gloed van respect van fans die ooit hard tegen hen waren geworteld, maar hun grootsheid niet kunnen ontkennen.
Maar omdat ik zijn carrière van een afstand heb gadegeslagen, denk ik niet dat Kershaw dat wilde. Gedurende zijn ambtstermijn in de MLB straalde de leider van de Dodgers, de strikeout-leider aller tijden, nederigheid uit, domineerde stilletjes op de heuvel en liet zijn cijfers en onderscheidingen getuigen van zijn grootsheid.
Zijn prestaties zijn inderdaad behoorlijk indrukwekkend: op het moment van schrijven was Kershaw’s carrière-verdiende run-gemiddelde (ERA) 2,54 – met andere woorden, hij was ronduit gierig als het erom ging zijn tegenstanders te laten scoren. Hij zal waarschijnlijk een van de laatste werpers zijn die in zijn carrière 200 overwinningen en 3.000 strikeouts behaalde, vooral omdat er tegenwoordig maar weinig Major League-werpers zijn die veel verder dan de zesde inning gooien. Om nog maar te zwijgen over de elf All-Star-selecties van Kershaw, drie Cy Young Awards, de National League Most Valuable Player-prijs 2014 en twee World Series-ringen – het door COVID afgekorte seizoen 2020 meegerekend – in vier optredens.
Zelfs in de nadagen van zijn carrière presteerde Kershaw betrouwbaar: in een seizoen waarin blessures de werpersrotatie van de Dodgers ondermijnden, ging de bebaarde, langharige linkshandige 10-2 met een respectabele 3.53 ERA in zijn eerste 20 starts.
“Mijn laatste ding is mijn favoriete bijbelvers: ‘Wat je ook doet, werk er met heel je hart aan, zoals je werkt voor de Heer, niet voor mensen'”, vertelde Kershaw aan verslaggevers op de persconferentie waar hij zijn pensionering aankondigde. “Dat is Kolossenzen (3:23). Dat is wat ik heb geprobeerd te doen; er gewoon aan werken. Werk er gewoon aan en heb er liefde voor.”
Dat heeft Kershaw zeker gedaan. Maar dat is niet het enige dat hem tot een lichtend voorbeeld maakte voor andere christelijke honkbalspelers.
In een tijd waarin op één na alle MLB-teams – Kershaw’s geboorteplaats Texas Rangers – Pride-avonden organiseerden om de ‘inclusie’ van LGBTQ’s te vieren, kwam Kershaw op om honkbal eraan te herinneren dat ook christenen erbij horen. Hij was niet de enige speler die dit deed, maar hij was wel de meest prominente.
Soms betekende dat dat hij zich publiekelijk tegen zijn werkgever verzette: in 2023 eerden de Dodgers de Sisters of Perpetual Indulgence, een LGBTQ-groep waarvan de leden zich kleden als nonnen en openlijk de christelijke waarden bespotten, met een Community Hero Award. Kershaw hekelde de beslissing en verklaarde: “Ik denk gewoon niet dat je, ongeacht welke religie je hebt, de spot moet drijven met iemands religie.” Op aandringen van Kershaw organiseerden de Dodgers later dat seizoen een Faith and Family Day. (Helaas hebben ze er sindsdien geen meer gehouden.)
En eerder dit jaar, tijdens de Dodgers’ Pride Night in juni, krabbelde Kershaw met witte inkt “Genesis 9:12-16” rechts van de regenboogkleurige versie van het “LA”-logo van de Dodgers op zijn pet. Hij deed het om fans eraan te herinneren waar de regenboog werkelijk voor staat. Kershaw was werkelijk “wijs als slangen, maar onschadelijk als duiven” (Matteüs 10:16). Daarbij vermeed hij – misschien vanwege zijn sympathie – de reactie die veel christelijke atleten ervaren als ze weigeren te vieren wat de Bijbel veroordeelt.
Buiten het veld gebruikte Kershaw zijn MLB-inkomsten om missiewerk in Afrika te ondersteunen en risicokinderen en gemeenschappen te transformeren via zijn liefdadigheidsinstelling, Kershaw’s Challenge.
Zelfs nu hij met pensioen is, is Kershaw een voorbeeld van christelijke principes: zijn focus zal liggen op het zijn van een meer aanwezige vader voor zijn vijf kinderen – rekening houdend met de baby die hij en zijn vrouw Ellen nu reikhalzend verwachten.
“Ik denk dat ik genoeg kinderen zal hebben om me een tijdje bezig te houden”, zei hij tegen verslaggevers. “Ik ben opgewonden om geen wedstrijd meer te missen en alle honkbal-, volleybal-, dans-, voetbal- en andere sporten te bekijken die ze spelen. … Dat ga ik zeker een tijdje doen.”
Voor elke honkballer komt er een tijd om door te gaan naar zijn volgende hoofdstuk. Kershaw’s tijd is nu. Hoewel er nooit meer een Kershaw zal zijn, bid ik dat een andere christelijke honkbalspeler in de MLB binnenkort zijn voorbeeld in durf en nederigheid zal volgen.
